هلیو پدرگال

بازیگر

هلیودورو پدرگال که به‌طور هنری به نام هلیو پدرگال شناخته می‌شود (زاده ۲۱ سپتامبر ۱۹۴۹ در اووییدو)، یک بازیگر اسپانیایی است. او در سال ۱۹۶۸ به مادرید نقل مکان کرد و در مدرسه سینما تحصیل کرد و سپس در گروه تئاتر تجربی مستقل آموزش دید و در این مدت از ویلیام لیتون کلاس‌هایی دریافت کرد. فعالیت هنری او ابتدا بر تئاتر متمرکز بود. تحت کارگردانی میگل ناروس، او به موفقیت‌های اولیه دست یافت و به یکی از چهره‌های ثابت در صحنه‌های تئاتر مادرید تبدیل شد. با این کارگردان، او در نمایشنامه‌های مختلفی از جمله «همین که پنج سال بگذرد» (۱۹۷۸) نوشته فدریکو گارسیا لورکا، «شش شخصیت در جستجوی نویسنده» (۱۹۸۲) نوشته لوئیجی پیراندلو، «دون خوان تنوریو» (۱۹۸۳) نوشته خوزه زوریا، «رویای شب نیمه تابستان» (۱۹۸۶) نوشته ویلیام شکسپیر، «معشوقه» (۱۹۸۸) نوشته خاسینتو بناونته، «همین که پنج سال بگذرد» (۱۹۸۹) نوشته فدریکو گارسیا لورکا، «لایاگاردا» (۱۹۹۲) نوشته رافائل آلبرتی، همراه با آنا بلن، «تقریباً یک الهه» (۱۹۹۳) نوشته خایمه سالوم، «بیابان ارواح» (۱۹۹۶) نوشته رامون ماریا دل بایه اینکلان، «ستاره سویا» (۱۹۹۸) نوشته لوپه د وگا و «چشم‌انداز از پل» (۲۰۰۱) نوشته آرتور میلر ایفای نقش کرد. گستره کاری او با همکاری با بسیاری از کارگردانان مشهور صحنه و شرکت در نمایشنامه‌های برجسته از نویسندگان معروف افزایش یافت. از جمله این آثار می‌توان به «ریچارد سوم» (۱۹۸۳) نوشته شکسپیر، «چراغ‌های بوهما» (۱۹۸۴) نوشته بایه اینکلان و کارگردانی لوئیس پاسکوال، «عروسی خون» (۱۹۸۵) نوشته لورکا و کارگردانی خوزه لوئیس گومز، «آخرین روزهای امانوئل کانت» (۱۹۹۰) نوشته آلفونسو سستره و کارگردانی خوسه‌فینا مولینا، «قیمت» (۲۰۰۳) نوشته آرتور میلر، «شاه لیر» (۲۰۰۲)، «هملت» (۲۰۰۵) و «توفان» (۲۰۰۶) نوشته شکسپیر، «پس‌نمایش» (۲۰۰۶) نوشته برایان فریل و کارگردانی خوزه کارلوس پلازا، «اسپلندیدز» (۲۰۰۷) نوشته ژان ژنه، «ماهی بزرگ» (۲۰۰۹) نوشته راجر روئف و کارگردانی خوان کارلوس روبیو، «وویتسک» (۲۰۱۱) نوشته گئورگ بوشنر و کارگردانی خراردو ورا، «آنتیگونه در مریدا» نوشته میگل موریلو و کارگردانی هلنا پیمنتا، و «واژه‌نامه» (۲۰۱۲-۲۰۱۴) نوشته مانوئل کالزادا پرز و کارگردانی خوزه کارلوس پلازا اشاره کرد.