سفری به دنیای ژاک لکوک

لکوک قصد داشت بازیگرانش را به گونه‌ای تربیت کند که آنها را تشویق کند تا شیوه‌های اجرا را که برایشان مناسب‌تر است بررسی کنند. هدف آموزش او پرورش خلاقیت بازیگر بود، در مقابل دادن مجموعه ای مدون از مهارت ها. از آنجایی که دانش آموزان مدت بیشتری در مدرسه لکوک ماندند، او این کار را از طریق تدریس به سبک "وایا منفی"، که به عنوان روش منفی نیز شناخته می شود، انجام داد. این استراتژی آموزشی اساساً شامل تمرکز انتقادات وی بر جنبه های ضعیف تر یا غیرقابل قبول عملکرد هنر آموز است. لکوک معتقد بود که این امر به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد تا به تنهایی کشف کنند که چگونه می توانند اجراهای خود را قابل قبول‌تر کنند. لکوک هرگز نمی خواست به هنر آموزی بگوید که چگونه کاری را «درست» انجام دهد. او معتقد بود که این باید بخشی از تجربه خود بازیگر باشد. هدفش این بود که هنر آموز را تشویق کند تا راه های جدید بیان خلاقانه را امتحان کند. بسیاری از بازیگران در ابتدا به دنبال آموزش لکوک بودند زیرا لکوک روش هایی را برای افرادی که می خواستند اثر خود را خلق کنند و نمی خواستند فقط از متن یک نمایشنامه نویس کار کنند ارائه می کرد.