52 پرتره

پروژه‌ی «52 پرتره» یک پروژه دیجیتال است که توسط طراح رقص جاناتان باروز، آهنگساز ماتئو فارگیون و ویدئوساز هوگو گلندینینگ ایجاد شده است. پروژه‌ی «52 پرتره» با حمایت و تولید توسط تئاتر سدِلر ولز انجام شده است. یک ترانه عاشقانه حماسی که به یک هنر اختصاص یافته است: «52 پرتره» که ابتدا به عنوان یک پروژه آنلاین شروع شد، اکنون در نسخه سینمایی خود به عنوان یک سفر یک ساعته قابل مشاهده است. این فیلم جامعه‌ای خیالی از هنرمندان را به تصویر می‌کشد که تفاوت‌هایشان در عین حال نشان می‌دهد چه چیزی ما را به هم متصل می‌کند. این مجموعه شامل هنرمندانی از جمله ویلیام فورسایت، تیم اچلز، مته اینگوارستن و النور بائر است و هر پرتره، سوژه خود را در چارچوب یک زبان حرکتی خودساخته به تصویر می‌کشد. این حرکات با ترانه‌های زندگی‌نامه‌ای که به‌طور شاعرانه توسط ماتئو و فرانچسکا فارگیون تنظیم شده‌اند، همراه است و احساسات، سیاست‌ها و تردیدهای این هنرمندان را آشکار می‌کند. این فیلم به دنبال براندازی سلسله‌مراتب‌های زیبایی‌شناختی است و قصد دارد گفت‌وگویی میان رویکردها، پیشینه‌ها و باورهای متضاد ایجاد کند. این ۵۲ سوژه از صحنه پویای لندن و همچنین از گروه‌هایی که در طول سال از تئاتر سدلر ولز عبور کرده‌اند، انتخاب شده بودند. هر پرتره یک رقص بسیار شخصی است که در حالت نشسته پشت یک میز فیلم‌برداری شده و با اجرای ماتئو که زندگی‌نامه آن‌ها را بر اساس آهنگی که خودشان انتخاب کرده‌اند، می‌خواند، همراه است. شرکت‌کنندگان در این پروژه از تمامی سنین، رشته‌ها و پس‌زمینه‌های فرهنگی هستند و شامل هر دو گروه هنرمندان معروف و سازندگان و هنرمندان جوان‌تر می‌شوند. پروژه «52 پرتره» بر اساس موفقیت پروژه «کهنسالان» که در سال ۲۰۱۴ توسط باروز و فارگیون برای جشنواره الیکسیر در تئاتر سدلر ولز ساخته شد و نامزد جایزه اولیویه شد، شکل گرفته است. همانند پروژه «کهنسالان»، این پروژه نیز یک ترانه عاشقانه حماسی به یک هنر خواهد بود. طراح رقص جاناتان باروز به مدت بیست و پنج سال با آهنگساز ماتئو فارگیون همکاری کرده است و این دو نفر در این مدت یک مجموعه آثار مداوم ایجاد کرده‌اند که به‌طور گسترده در سطح بین‌المللی به اجرا درآمده است.